Adopta a tua mascota de balde
eueoseeuu: Sabado no Natural Bridge

eueoseeuu

Estou de paso nos EEUU e quero reflexalo nalgures.

Sunday, May 15, 2005

Sabado no Natural Bridge

O venres 13 foi normalinho. Sain do choio media hora antes e cadroume ben para facer as maletas para irmos a Virxinia. Ana xa estaba na casa que a trouxo Ines, a arxentina.
Fixemos as maletas, chamamos a casa e tiramos para Waynesboro. O Colin esperaba por nos no coche que lle gusta ir de viaxe. Xa ten un territorio inmenso se consideramos os sitios onde mexou!.
A viaxe non tivo dubida. Topamos unha gasolineira a 2.01 dolares por galon que son case catro litros (3.74 l). Muito subiu o combustible !. O ano pasado estaba nalguns sitios a 1.33 asi que hai ben diferencia. Isto da guerra en Irak repercute muito nos prezos todos.
Como dicia, chegamos ben e fomos con Tonho a cear a "El puerto", o restoran mexicano da semana pasada e xa nos conhecian os camareiros. Despois fomos para casa a durmir.
O sabado almorzamos no Lynn's, onde fan bos pancakes. Dali tiramos ao Natural Bridge que esta a unhas sesenta millas de Waynesboro. O caminho e ben chulo; cheo de granxas e todo ondulado.
Onde esta o Natural Bridge tenhen un complexo turistico montado ao grande con tenda, museu do xoguete, museu de cera, casa do terror e, ali a beira, un zoo e unhas covas. O edificio da entrada tamen tinha piscina cuberta para nadar e era gratis...magoa de banhadores.

O sitio e un caminho duns tres quilometros a beira dun rio e pasa polo natural bridge que e grande (mais grande que as cascadas do Niagara, din eles) e ten unha reproducion dun poboado Monacan. Estes indios, segundo as lendas, fuxian dos Algonquins e toparon cun muro de rocha impenetrable e pregaron os espiritus por axuda e eles abriron o Natural Bridge. Pasaron para o outro lado as mulleres e os nenos e os homes loitaron contra os enemigos e venceronos. Comprobaron que o sitio tinha auga limpa e boa caza e ali fixeron o seu refuxio. E o sitio e unha valguinha que e un paraiso como o de Sangri-la... e cando tenha algo aforrado voullo mercar a Ana, he, he.
O rio tinha muitas bechas e cagados e cabracegas e a auga e limpa e fresca e Colin pasou a metade do tempo nela.
O percorrido pasa tamen por unha covinha de onde aproveitaban (xa os brancos) os excrementos dos morcegos para faceren polvora.
Ao final hai unha freixa pequena.
Xantamos nunhas mesas uns bocatas perto dunha arbore que morreu en 1980 despois de vivir 1600 anos.
Dali tiramos para Covington.

2 Comments:

At 4:06 PM, Anonymous Anonymous said...

Muy bueno lo del territorio q ya tiene Colin,g,g,g...

 
At 8:00 PM, Blogger acedre said...

Temos un can viaxeiro que cando tenha netos muitas cousas lles ladrara, he, he.

 

Post a Comment

<< Home