Cangas e Peinador.

Decidimos cambiar de praia e tiramos para o concello de Cangas. En Cangas fixemos unha parada discrecional e enteiramonos dos atentados en Londres. Quen sabe se os extremistas farian atentados nas outras cidades aspirantes para os xogos olimpicos !. Que nada, que as cousas seguen retorcidas e ninguen esta seguro en ningures...
Ao que ia, fomos polo concello de Cangas e pasamos Hio co seu cruceiro arrincado dun penedo dunha soa peza...Eses si que eran canteiros e non eu coa rebarbadora e demais apoios modernos !!.
Metemonos por eses caminhos do demo e fomos dar a praia de Area Brava. Deixamos o coche nunha finca onde nos cobraron dous euros por deixalo ali pero polo menos estaba a sombra.
Habia aire que foi a mais e acabou botandonos dali a media tarde pero ainda tivemos tempo tempo a banharnos que a auga esta ben boa cando esta picada. Mais tarde apareceron uns rapaces que estaban a facer unha cabana de canas e eu axudei a arrincar unha media morta e corteime nun dedo. Fun onda os socorristas e atenderonme nun caseto que tenhen para iso con biblioteca e internet. Era o primeiro dia e non estaba en funcionamento nada e eu encertei as tiritas e todo. Ali ao lado habia unha furgoneta de aluguer para acampar con enderezo web e todo.
E coma o vento ia a mais, marchamos a Hio onde habia unha caseta de turismo.Entramos e preguntamos por rotas e tamen pedimos folletos e posters para levarmos aos EEUU. Falaronnos dunha rota por Aldan que temos que facer un dia pero non ese dia que non tinhamos calzado apropiado. Asi que decidimos buscar un caminho para a praia Lagoelas dende Menduinha.
Aparcamos na capela de San Amaro que e un bo edificio nunha carballeira co seu encanto. Logo empezamos a andar por aqueles eucaliptais buscando o caminho pero o unico que logramos e suar e que Ana rompese a sandalia numero equis das nosas aventuras.
Fomos para a praia de Menduinha a refrescarnos e o Colin levou un susto dun can que se lle botou enriba. Eu deille un couce ben atinado ao can ese e a cousa rematou sen mais problemas.
Puidemos refrescarnos onde unhas rochas e dali a pouco apareceron un feixe de rapaces dende os dez anos aos quince ou asi e dous deles botaronse dende un penedo que impunha pola altura. Marchamos dali que a Ana non lle gusta ver esas cousas.
E a noite chegaron os meus primos de Canarias e fomos recibilos a Peinador. Elena, Javi e Uxia chegaron ben anque un pouco asustados.