Que podo contar?

Por aqui a situacion segue con normalidade: as rapazas seguen dando clases e os alumnos non dan problemas. O Tonho vai a un curso de ingles en Raleigh e o Colin engorda que a vida americana prestalle un cacho. Por outra banda, eu sigo en Revlon pasando o tempo e facendo as americas, ha, ha.
O asunto do furacan segue o seu ritmo cos desprazados, as axudas de todolos colectivos: televisions, radios, igrexas, empresas privadas (en Revlon hai unha caixa enorme onde a xente pon auga, comida, roupa e articulos de hixiene). O goberno vai dar 2000 $ a cada adulto evacuado nunha tarxeta de debito e a reconstrucion e reparacion da zona afectada parece que vai adiante.
Eu non quero ver a television pero ponho a radio de caminho ao choio e contan detalles espeluznantes como o dos vellos dun asilo que quedaron desamparados con consecuencias fatais para muitos deles ou o caso dunha familia que rescataron e levaban unha television e un can e os rescatadores non tinhan espacio e deronlle a escoller entre levar a tele ou o can e escolleron a tele !. Tamen esta o caso contrario dunha senhora que achantou o seu cancinho no bulso de man e asi puido salvalo.
E como non vai ser triste todo vou contar como se crearon os numeros en ingles. Pois resulta que saiu un de Lugo da sua casa e facia frio, asi que dixo: Cuantufrioufai !. Non sei se fara gracia pero conteillo ao socorrista mexicano e ainda riu. Que Deus lle conserve ese humor.
Ata manha.