Nunca mais
Hoxe cumprese o terceiro aniversario daquel dia triste cando o petroleiro Prestige rachou e empezou o seu verquido velenoso. Foi unha mala experiencia coa sua perda de riqueza animal e perda de empregos. Foi un desastre que espero non se repita polo ben de todos.
Aqui fixo bo dia e non fun traballar despois de vintesete dias seguidos traballando. Ana, Cris e mais eu fomos a "pulga" de Burlington, na saida 157 sur da 85. Ali demos unha volta por ese mercado con tanto ambiente mexicano e a sua variedade de productos. Habia dende roupa, ata fruita, pasando por musica, remedios contra a envexa, ordenadores, periquitos e "rims" de coches (as nosas llantas) e mil cousas mais. No mercado mercamos pulpo conxelado, unhas minibananas e probamos "nopal" que e un cacto que lembra no sabor a cogombro ou pepino.
Dali fomos a Durham, ao Whole Foods e xantamos ali. Cris comeu sushi, Ana patacas ao alioli e gorgonzola e eu un "wrap" de piru ou pavo. Mercamos castanhas, vinho Albarinho e pan. Nesa tenda habia unha variedade de productos inmensa e cara. Entre os productos que habia podo nomear: chocolate para recoller fondos para os conservacionistas, canastros africanos, vinho co meu apelido, imans de frases con mensaxe, proteccion para os beizos recomendadas polos socorristas e feitas en North Carolina e musica de muitas culturas dispares. Ou sexa, de todo un pouco.
E por fin fomos a casa, fixemos o pulpo que non foi dos millores que temos comido pero tampouco dos piores e chimpamos a botella de Albarinho mentres falamos de tipos de letra feita a man e mais cousas.
E asi hoxe foi un dia completo, un dia Comansi.
E manha toca a volta para o choio.
posted by acedre @ 7:22 PM
5 Comments:
Aquel día moita xente perdeu o "prestige". Teñamola a confianza, coma ti dis, de que non volva a pasar. Co pulpo mailo albariño sinto un non sei que no estómago..coido que vou a ter que poñerlle remedio..
Esquecérame comentarche se víralo Galinglish http://va-ca.org/serendipity/index.php?/archives/224-Galinglish.html
Pepe: o pulpo e o albarinho son bos para tapar un buraco.
Colazo: por suposto mirei o galinglish e pareceume curioso coma o spanglish que non deixan de ser dous idiomas orais inmersos nunha lingua que domina todolos ambitos da vida (oi, como me soa isto...).
Muralla: foi un bo dia. Paseei a minha camiseta de Nunca Mais polo mercado mexicano e alguns miraban curiosos para ela. A verdade e que non lembrei muito o do Prestige durante o dia. Co albarinho lembreino que eu ia propor un brinde pero deixeino pasar para non fastidiar a festa.
Aquí houbo unha mani en Compostela, á que non asistín en persoa, que unha non está para certos trotes. Semella un bo día, si.
www.fruitavida.biz the one true health drink from the Amazon that is full of nature's natural benefits.
Post a Comment
<< Home