Ata outra, morrinha

Hoxe xa estou millor. A vista do fundo da ria de Vigo dende o avion que foi o ultimo que mirei de Galicia xa non me da ataque de morrinha. Todo gracias aos vosos comentarios e o paso de tempo que todo cura. Hai dias que un esta apagado sen motivo aparente e iso foi o que me pasou o outro dia. E onte non tinha ideas para escribir asi que saltei o dia.

O luns pasado fomos ao cine por primeira vez neste pais. Cobraronnos menos (5.75 $) por irmos antes das seis e eramos seis persoas nun cine con capacidade para cento dez. A pelicula foi Casanova e estivo pasable. Lembroume a pelicula de Shakespeare enamorado pero sen tanta calidade.
Antes da pelicula puxeron o trailer dunha pelicula de cans de trineo que tiveron que abandonar na Antartida e pasaban calamidades mentes non os rescataba o chico da pelicula. A min estas cousas tocanme a fibra sentimental (por que negalo?) e cando xa me proian os ollos mirei de esguello a Ana que xa estaba cos ollos humidos. Nada, que somos uns sentimentais.

E para que miredes que xa recuperei de todo vouvos contar unha anecdota da mili referente ao idioma galego.
Estaba eu de paseo en Burgos cun companheiro corunhes e habia duas rapazas sentadas nun portal e unha preguntounos de onde eramos que elas xa sabian que non eramos de Burgos polo corte de pelo estilo militar. O meu companheiro, que estaba un pouco peneque, dixolle todo cheo: 'Cheirache a perrecha'. Eu quedei pampo mirando para el que se atrevera a dicir tal cousa e despois esperei a reaccion das rapazas que foi ben simpatica. Vai unha e dille a outra sen inmutarse: 'Uy, estos dos son vascos'.

Pois nada, ata manha e dicir que estamos todos ben e que non fai muito frio.