Venres 13, que medo !
O dia de hoxe foi bastante normal. Nada de medos nin cousas raras desas. No choio pregunteille ao xefe para traballar por Revlon e o martes a ver que pasa. De todolos xeitos, xa me asegurou que traballaria ata xullo que e cando remata o meu visado.
Pola tarde Ana mais eu fomos ao YMCA e Cris e Tonho foron a Raleigh que tenhen problemas coa camara dixital que non lla dan amanhado e din que a garantia non a cubre e patatin e patatan. Ou sexa, un lio.
E manha Ana, o Colin e mais eu iremos a Winston-Salem que e unha cidade cun bairro antigo conservado onde vive e traballa xente real ao puro estilo do seculo XVIII.
E Cris e Tonho queren ir as montanhas.
Xa contarei como vai todo.
posted by acedre @ 7:54 PM
5 Comments:
Esperamos que vaya mui ben...
Bicos.zz
Xa nos contarás que tal esa xente do S XVIII... Estes americanos que rariños que son... (sempre me asombraron os amish e similares)
Pasadlo bien!!!
Esperamos ansiosos que nos cuentes vuestras andanzas!!!
Colin é moi afortunado por tervos a vos de amos e por poder coñecer tanto mundo.
Unha aperta.
:)
A viaxe foi boa e a experiencia tamen. O malo foi o frio que fixo o sabado.
Old Salem e pequerrecho e apenas ten vida. A xente vestida de epoca e pouca (polo menos a vista). Tamen estamos en inverno e muitas casas estan cerradas as visitas.
Xa miramos xente amish ou menonitas (mirar post de maio 9) e eran mais naturais porque viven en granxas do seu traballo e aqui en Old Salem viven mais cara ao publico e non creo que sexan relixiosos extremistas.
Ao Colin gustalle explorar pero o pobre vai cada vez mais vello e gordo e cada vez disfruta menos coas paseatas.
Post a Comment
<< Home