Colectando cartos

Onte pediume un dolar Lakisha, unha negrinha de control de calidade da Revlon. Esta Lakisha e pequerrecha pero xeitosa. Ten dous fillos e no embarazo do segundo traballou ata o ultimo dia. Tinha un bombo impresionante e andaba abanandose pola fabrica adiante que parecia que ia cair e porse a rolar en calquera momento. Esta casada cun homon que lle quita varias cuartas e que e "trailero" que e a forma de chamar a un camioneiro en espanglish. O dolar que me pediu era para a sua igrexa que xuntaba cartos para non sei que problemas duns nenos.

Aqui e mui tipico pedir cartos para todo e a xente daos sen problemas. Que un companheiro esta no hospital ?, pois o companheiro de turno pide cartos. Que unha casa arde?, outro tanto: a pedir cartos. E asi sempre e con naturalidade. Ata na tenda de mascotas cando pagas con tarxeta preguntan se queres deixar un dolar para as canceiras de cans abandonados e podes indicar que si ou optar por marcar " Hoxe non" que queda millor que dicir que non directamente.

Este habito de pedir ven a que neste pais o goberno non paga muitas cousas. Logo a xente ten que idear o que sexa para xuntar cartos. E podes ver dende bombeiros pedindo nos semaforos coa bota de traballo na man, ata rapaces nos sabados que che lavan o coche pola "voluntad". Outro metodo de conseguir uns cartinhos e o de vender comida feita por vontarios. Nesta foto do lado ponho un exemplo disto. Venden bandeixas de carne asada para conseguir cartos para o departamento de bombeiros de Hawtree.

E isto foi todo por hoxe. Ata manha.