Agallope do galicenho
Cando chegou Hernan Cortes a terras mexicanas para conquistalas levaba uns cabalos duros, obedientes e nada esixentes en cuidados. Os cabalos que levaba eran galicenhos: unha mistura de garranos portugueses con ponis galegos. Aos mexicanos gustaronlles estes cabalos e a raza expandiuse polo pais ata hai case cincuenta anos que entrou nos EEUU e agora hainos neste pais tamen. E asi sangue de cabalos galegos corre por cabalos estadounidenses.
E isto todo ven a conto de que o sabado pola manhancinha habia silencio na casa e arrimei a orella a barriga de Ana. Despois de esperar un chisco puiden sentir un agallope lonxano e rapido: o corazon do Acedrinho. Ese momento foi a primeira vez que sentin ao meu fillo, pedindo paso a este mundo co sangue novo dun cabalo que non e galego nin e americano; que e galicenho. E gustoume.
posted by acedre @ 7:22 PM
18 Comments:
Que envexa me das, Acedre, que bonito ten que ser todo iso. Disfrútao ben, que o mereces.
Que entrada mais bonita. Unha aperta.
E sen necesidade de comprar ningún aparello.
Parabéns!
Eu podo dicirche que si que é bonito. Cando os meus fillos comezaron a crecer dentro da barriga da súa nai (son dous) e esta empezou a tomar un tamaño considerable, eu botáballe crema tódalas noites para que o corpo volvera ao seu estado normal despois do parto. Iso gustáballes ao neno e a nena e devolvian a caricia dende o outro lado.
Fermoso post para fermosas sensacións. :)
¡Que envexa! Disfrútao moito. Eu xa estou desexando que me toque a mín.
na mestizaxe está o futuro, amigo... fermoso post
que bonito
Gustoume moito este post.:)
Que post tan bonito!
Un saúdo.
Que bonito! Imaxina cando o Acedrino o lea nuns anos...
Ten q ser moy fermoso,cada vez teño o instinto maternal mais a flor de pel... nun par d aniños a ver se ven un cativiño para facerlle compaña o acedriño.
Bqñs e apertas.
Xa queda menos!!!!!!!
que lindo! esa ten que ser unhas das mellores sensacións da vida enteira. Parabéns
que marabilla, acedre! xa falta pouco para que -ademáis de ouvilo- podas velo: nos últimos meses móvese e ben se ve na barriga da nai: pasa un xeonllo ou un cóbado e vese perfectamente!
Moi fermoso. Non é certo que sexan sensacións indescritibles. De feito, ti descríbelas moi ben.
Disfrutade do momento e moitas grazas por facernos partícipes da vosa emoción. Unha aperta.
Levo moito tempo léndote, moito máis do que levo comentando no teu post, e penso que é o que máis me chegou de todos.
Moi bonito este post, Acedre.
Tanto polo dos cabalos, como polo acedriño.
PD: iso si, lembra que dentro duns meses nos tes un post prometido sobre os primeiro cambio de cueiros de Acedre : )
Saúdos
Gracinhas a todos polos comentarios.
Cando o Acedrinho tenha sentido e lea estes comentarios vaise aledar coma eu me aledo hoxe.
Este neno vai sair ben con tanta enerxia positiva ao redor.
Post a Comment
<< Home