Xoves de reparto de comida
Os xoves toca reparto ao lado do traballo. Mentres nos traballamos lixando e reparando moldes de madeira para encher de cemento fora hai unha restra de coches que poden chegar aos cen. A maioria tenhen identificacions de que os conducen xente discapacitada. A xente fai a sua espera tranquilamente dentro do coche e van avanzando. Na porta do almacen uns vontarios van metendo alimentos no maleteiro ou na parte de atras do coche e o beneficiario pode marchar.
Eu tinha ganhas de facerlle unha foto ou un minivideo a este ritual pero no choio non tenho a camara.
Esta situacion e a outra cara deste pais desenrolado e rico.
E todo isto ven ao video que mirei no blogo de Imeneo onde unha nena arxentina chora porque non ten nada para comer na casa. Triste, real e impresionante.
posted by acedre @ 7:40 PM
7 Comments:
Triste, real, impresionante...e deprimente nun mundo onde hai tanto, pero para tan poucos.
Xente que viviu nos Eeuu, dinme que alí non morre naide sen asistencia médica nin menciñas, que iso de que ao ser privada non é universal é falso... que todo o mundo ten acceso a estas cousas. Ben se ve, se non o podes pagar... á beneficiencia...
Perdón por non dicircho antes: que o acedrinho medre ighualiño de forte e brioso que un galliceño!
unha aperta!
O outro día vin un documental sobre os nenos que traballan en América do Sur (de criados, en minas, recolléndoa lixo, etc. E nen@s de catro anos adiante), despois o Semanal da Voz trae unha reportaxe sobre maltrato infantil, e agora esto. No “primeiro” mundo criamos aos nenos como porquiños, teñen todo o que queren. Queredes coñecer o futuro?
O problema nos EE.UU é o seguinte si eres muy pobre, podes conseguir "food stamps" (cupons de comida) e salud gratis. Pero si ganas o mínimo( (que muitas veces non chega para cubrir as necesidades), entón non tes dereito a nada, e a salud é algo que ti tes que pagar, e resulta ben caro (aínda que teñas seguro, tes que pagar sempre).
Por eso, muita xente decide non traballar, teñen casa, comida e salud gratis, ¿qué máis queren?.
Os desequilibrios en América do sur, son o resultado do neoliberalismo máis feroz, o da nena, estarrecedor.
Unha aperta
Non temos q ir tan lonxe para ver casos deses,moi preto de nos hai xente q se mira e se desexa para poder darlle de comer os seus,inda q claro sta q as condicions non son tan malas como as de todos eses paises nos q os nenos xa teñen q nacer omes e muyeres pa ir canto antes trabayar, sabran q exist un mundo meyor?, no q os nenos xogan, aprenden... xq non falar d cousas fermosas q noticias malas escoitanse en todos lados.
Ont fixechesm rir e oxe recordasm no mundo q realment nos atopamos.
Bqñs ,un special para a barriguiña d Ana.
O anonimo ten un punto ao seu favor: mentres unha xente ten que traballar para vivir, a outros non lles paga a pena traballar sobre todo tendo varios fillos. E millor tirar a toalla e que sexa o goberno o que dea as axudas cos cupons de comida, alugueres pagos e saude cuberta.
Isto pode facerse neste pais onde hai cartos e muitas doazons de tempo, material ou cartos.
En Arxentina agora pintan bastos por razons demasiado complicadas para min.
Ogalla que sexa unha etapa pasaxeira e anecdotica.
A verdade e que eu nunca pasei fame nin vivin unha guerra e son dous xinetes da apocalipse que non quero conhecer.
Gracinhas polos comentarios e tendes que perdoar a alusion a temas tan tristes pero e que estan ai.
Post a Comment
<< Home