Cirqueiros e tiraboleiros
Dende logo hai que nacer para facer determinados choios. Lembras Carlos, o meu mestre que sufria ataques de misteriosos chupacabras de fin de semana ?. Pois topou choio. Non traballa no circo pero pouco menos. Adicase a pintar depositos de auga coma o da foto que e o de Warrenton pero duns meses atras e con neve. Parece ser que cobra ben pero a min iso de subir a esas alturas e pintar por fora e por dentro ganhando case 1000 $ por semana non esta feito para min.
Estes dias estiven axudando a encher moldes con cemento e enchemolos cunha especie de formigoneira pendurada que semella un botafumeiro. O outro dia tocoume acabala de baleirar e ai me miras pendurado e amarrado dunha man e cunha pa na outra dando voltas pola fabrica coma tiraboleiro ido a menos. Vamos, que xa non estou para esas circadas.
Polo resto mais ou menos ben. O Colin xa ten vo para o mercores que ven e quedara en Madrid na casa duns familiares ata o domingo que o recollemos. Hoxe tamen fomos a graduacion da filla dos arxentinos e rapaces como son que non chegan aos doce anos e xa van disfrazados con toga e o sombreiro tipicos.
Pois ata manha que escribirei no noso portatil xa que este emprestado da escola para Ana hai que devolvelo.
Deica manha.
posted by acedre @ 7:46 PM
8 Comments:
agora non imos ter quen nos conte as cousas dos eeuu. Que teñades unha boa viaxe e todo estea ben.
Unha aperta.
que seja para bem, e estes onde estes sempre terás um bno olho pra narrar
Non te esquenzas de traer tamén a Cacheiro ;)
Aledame saber q o vo do Colin xa esta arranxado, q teñades boa viaxe.
Que gustiño da ver esa paisaxe nevada coa calor que vai agora.
Bqñs.
E agora, qué???
EueoPorriño???
:P
Iso, o Cacheiro que veña tamén! :D Boa viaxe!!
vou quedar dun mal que me vas matar: o Colin é unha mascota, non?
(ten algo que ver o nome co ex secretario dos USA)?
Ah, e perdón. Sonlle noviña...
Parece ser que esta arranxado o problema do vo do Colin, o noso can.
En canto ao Cacheiro pensaba devolvelo porque non son capaz de abandonar nin unha mascota virtual e habia de boter dias sen darlle co punteiro para que saltase no aire.
Non sei. Ao millor conservoo.
Xa tenho nome para o blogue dende Vilaneboa pero non o digo de momento.
Pois nada, gracinhas polos piropos, as visitas, as preguntas e os comentarios que dan animos para seguir co esta argallada.
Post a Comment
<< Home