Pendellos e prados perto de Norlina 

Sabado agrisallado na casa

Onte a tarde fomos Ana mais eu a piscina. Era o derradeiro venres de abril e habia a festa da familia pero non habia ninguen. Bueno, estaban os socorristas: Adan, Heather, Bethany e Robert. O Adan e mexicano e moi simpatico. Nos chamamoslle Shin Chan porque fai trasnadas e leva o banhador que parece o polon do tal Shin Chan. A Adan non lle gusta o nome que di que lle lembra a Sancho.
Tamen foi o cumpre de Ines, a chica arxentina e fomos cear co ela e a familia.
E hoxe quedamos na casa que ia facer un dia malo pero non e para tanto ao final.
Levo todo o dia fozando no blogomillo e hai de todo. Ana traballa e escuita musica e no de eurovision xa ten favoritos: Suiza, Alemanha, Servia e Montenegro e Lituania.
Eu so sain para mercar algo para facer Ana un postre e fixen a foto esta. Faltan os cabalos para darlle un toque mais bonito...outra vez sera.
Manha temos previsto ir a Richmond en Virxinia. A ver que tal dia fai.

O osinho triste pensando no seu futuro 

Unha historia cun final feliz

Hoxe chove aqui que semella Galicia nos bos tempos. Aparte diso todo vai ben. Hoxe chamaronme de Staffmark , a empresa de traballo temporal para quen traballo en Revlon, para que volvese ao choio este luns.
As rapazas estan no choio, o Colin esta ben lavadinho e descansando dos paseos e Tonho esta hoxe aqui ata manha.
O Tonho esta a facer un internado en Waynesboro, en Virxinia, a unhas tres horas de aqui. O sitio e un centro de recuperacion de animais salvaxes e o Tonho esta na sua salsa.
Ali entran muitos animais feridos e enfermos e uns acaban mal e outros tenhen un final feliz e a iso vou.
Hai unha semana chegou un osinho duns tres meses coma muito. O pobrinho quedou orfo que uns cazadores acabaron coa nai. Si, aqui cazanse osos e ben ghabachos que estan...
Pois alguen trouxo o bichinho que andaba perdido por eses montes e sen muitas esperanzas de sobrevivir de tan pequeno que e. No centro de recuperacion cuidaronno mui ben , con todo o carinho e o saber desa xente...pero o osinho estaba triste e asustado.
Ata que a xente do centro se puxo en contacto con outros centros e apareceu un que tinha o caso contrario e complementario: unha nai osa que perdeu a sua cria dunha enfermidade e a osa estaba triste tamen.
Os dous centros puxeronse de acordo e o de Virxinia mandou o orfinho onda a osa para veren se se aceitaban mutuamente...E asi foi : a nai e o fillo fixeron unha nova familia feliz e unida.

Ana e mais Cris disfrutando da praia 

O Colin facendo amistade cun sapocuncho 

Paseos e praias

Pois si. Estivemos en Wilmington estes dous dias.
Ana e Cris facian un curso polas manhas na universidade e eu e mailo Colin dabamos voltas polos parques. Un parque e pequeno: o de Hugh Mcrae, e de curioso tinha un feixe de tartarugas tomando o sol que semellaban crocodrilos e un ninho artificial para morcegos.
O outro parque era o de Greenfield Lake. E un lago en plena cidade pero totalmente bravo e ata ten crocodrilos !!!. O lago e "swamp" que e coma as gandaras nosas, augas pouco fondas e muita vexetacion. O Colin mais eu demos a volta completa que eran mais de seis quilometros e habia un feixe de animais como garzas, tartarugas, parrulos, cisnes, gansos, ocas e os omnipresentes esquios aparte de mais animais...
Pola tarde fomos a praia de Wrightsville o mercores e hoxe a praia de Fort Fisher.
Non facia muita calor polo aire que soplaba pero non estivo mal de todo.
A noite do mercores ceamos no Rum Runners bastante barato e con dous pianistas que tocan en vivo e unhas camareiras xeitosas, je, je, que lles chaman as vixiantas da praia...

Dende logo, Wilmington e outra cousa. Ten bastante ambiente e esta bastante cuidado. E unha cidade un pouco mais pequena que Pontevedra pero con muita vida e muita luz. E coas praias a menos de media hora. Ten todolos servizos e universidade e un barco de guerra de museu.

E isto foi a viaxe en poucas palabras.
Ata outra.

Hoxe vou a Wilmington por dous dias

Iso.Vou estar ata o xoves a noite que as rapazas tenhen un curso ala.
Chau.

Outro luns po saco

Hoxe facia fresco porque o aire zoaba.
Fun co meu amigo Gustavo a Raleigh. Fomos coller unha caixa con libros e materiais escolares para Cris no edificio de educacion. Como hai medidas de seguridade fixeronnos un carne con foto e todo para entrarmos e...botariamos dez minutos ala en dentro !.
Era cedo e estabamos ao ladinho do Museo de Ciencias Naturais e ala fomos.
Este museo e bastante completo e de balde. Ten representacions dos habitats de Carolina ( un estado un chisco mais grande que Portugal ). Hai dende peixes a aves pasando por formigas, esquios, "possums" (principais victimas do asfalto), dinosaurios e un feixe mais. Tamen habia granito e o de aqui e o Mt. Airy granite que e branco con pintas. Tamen habia ouro neste condado e centos de cousas mais...pero estivemos unha hora e pouco.
A tarde fun a ingles e aprendemos mais "idioms". A profesora Natasha da un nivel un pouco alto para a maioria da xente e de feito alguns alumnos escaparon. Con Amy a cousa era mais doada e mais variada.
Cambiando de tema. Onte Ana entrou en Eurovision e estivemos escuitando as cancions e facendo a nosa votacion.
A musica e variada e rara e hai austriacos que cantan anacos en espanhol, portugueses que representan a Belxica, estonias representando a Suiza e unha holandesa a Andorra.
E mais nada. Chaucinho.

Os nenos eran quen mais desfrutaba. 

Tamboreiros no powwow dos Haliwa-Saponi en Warren County, NC. 

Nada novo por aqui.

Hoxe foi un dia tranquilo. Como o tempo estaba frio non fomos facer ningunha excursion.
Despois de xantarmos fomos o ximnasio a nadar un chisco. Logo pasamos polo Wal-Mart e para casinha.
A fin de semana pasada foi mais movida. Fomos a un powwow, unha xuntanza de indios onde bailan o son dos tambores e dos canticos coa gorxa forzada.
Habia tenderetes de artesania e postos de comida e muito corido e xente de todalas cores de face e de pelo. Un bonito exemplo de integracion !.
Por Galicia sei que foi o dia do libro e a festa da Lamprea en Arbo...co ben que a fai minha sogra !.
Outro dia xa chimparei da lamprea e do vinho.

Algunhas das misses. 

Hoxe houbo un picnic da VIF no lago Wheeler en Raleigh. 

Aqui estamos Tonho, Cris, Ana e mais eu.
A festa estaba organizada pola VIF, para quen traballan Ana e mais Cris. Estivo ben e o dia axudou que pensabamos que ia chover.
Despois fomos o Triangle e habia un concurso de misses.
Tamen estivemos no Barnes & Noble mergullados entre os centos de libros ata que nos doian os ollos.

Aqui estou eu en Wilmington hai unhas semanas.
Eu en Wilmington, NC

2

Non sae a ligazon a esta terra

1

Estou de forzadas vacacions e non tenho en que pasar o tempo.
Aqui porei algunhas fotos desta terra.
Chaucinho.